A ρε φιλενάδα

Με έβαλες σήμερα που δεν ήμουν στα καλύτερά μου, σύνηθες φαινόμενο τον τελευταίο καιρό αλλά ξέρω και ξέρεις τι φταίει, να διαβάσω την single mamma. Με θύμωσε απίστευτα! Όχι γιατί είναι single mamma αλλά γιατί έχει κάνει κάτι μαγικό στη ζωή της και δεν το ξέρει. Το έκανε ασυνείδητα χωρίς να καταλαβαίνει ότι ό,τι είχε ζήσει μέχρι τότε ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που πρόκειται να ζήσει! Και ακόμα δεν είμαι σίγουρη ότι το έχει καταλάβει.

Δεν φταίνε οι άλλοι για τις επιλογές μας! Αν δεχτώ το αντίθετο ακυρώνω τα παιδικά μου τραύματα και δεν είμαι έτοιμη. Δεν ήμουν ποτέ και μάλλον δεν θα είμαι ποτέ να ρίξω τα βάρη τα δικά μου σε άλλους. Ίσως αυτό να είναι το μεγάλο λάθος της ζωής μου ή ίσως αυτό να είναι η βάση της ύπαρξής μου. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει.

Ο καθένας πληρώνει το τίμημα των επιλογών του, των αποφάσεών του ακόμα κι αν αυτές οδηγούνται από τα πιο ακραία (όμορφα ή άσχημα) συναισθήματα. Ο εαυτός μας που θέλει να πιστέψει στα βασιλόπουλα και στις νεράιδες φταίει και όχι τα βασιλόπουλα ή οι νεράιδες που δεν υπάρχουν. Ο εαυτός μας φταίει που δεν βλέπει τη χαρά μέσα από την καθημερινή μας ύπαρξη και προτιμά να βλέπει αυτά που λείπουν και δεν θα έρθουν ποτέ από μόνα τους. Ο εαυτός μας φταίει που ανεβάζει τον πήχη ψηλά κι όχι ο πήχης που βρέθηκε μπροστά μας.

Δεν μπορεί να μπαίνεις σε μια σχέση που δεν είσαι εσύ κι αυτός και να περιμένεις να είσαι εσύ κι αυτός! Δεν μπαίνεις σε μια σχέση για να αλλάξεις τον άλλον αλλά τον δέχεσαι όπως είναι. Αν είστε πολλοί και δεν μπορείς να το αντέξεις απλά δεν μπαίνεις. Πόσο μάλλον δε να βάλεις κι ένα τρίτο πρόσωπο για να διασφαλίσεις τη σχέση ή γιατί είναι το αποτέλεσμα της σχέσης.

Τα παιδιά δεν είναι γατιά! Δεν τα υιοθετείς τα ταϊζεις τα ποτίζεις τους βάζεις άμμο και περιμένεις από αυτά να σου γουργουρίσουν ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά σου ή την αδιαφορία σου γι' αυτά. Ακόμα κι αυτά όταν αδιαφορείς γι' αυτά αδιαφορούν για σένα! Δεν μπορείς να φέρνεις στον κόσμο έναν άνθρωπο χωρίς να είσαι απαλλαγμένος από τα βάρη σου όταν θα ΠΡΕΠΕΙ να ασχοληθείς μαζί του! Δεν σου φταίει αυτός για τα βάρη σου. Εσύ φταις που τα κουβαλάς πεισματάρικα και αυτοκαταστροφικά.

Είμαι σκληρή το ξέρω. Μα και με εμένα η ζωή δεν ήταν μαλθακή. Και μένα η μαμά μου έλειπε όταν την χρειαζόμουν. Και μένα ο μπαμπάς μου ήταν ανύπαρκτος (ο μπαμπινιώτης θα πρέπει να βάλει το όνομά του στο λήμμα "ανεύθυνος"). Τι θα κάνω λοιπόν; Θα εκδικηθώ όλα τα όντα που έχω δίπλα μου γι' αυτό; Θα απουσιάζω κι εγώ όταν με χρειάζονται γιατί και καλά αυτά είναι τα πρότυπα που πήρα; Όχι γιατί ούσα συναισθηματική έχω και λογική. Και πρέπει η λογική να επιβάλλεται για να μπορεί το συναίσθημα να είναι ΓΝΗΣΙΟ. Πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη ΣΟΥ αλλά τα πιο σημαντικά μαθήματα στα δίνουν τα λάθη των άλλων που υποτίθεται ότι μπορείς και τα ξεχωρίζεις πιο εύκολα.

Καμία χαρά δεν θα έρθει να χτυπήσει την πόρτα μας αν δεν προσπαθήσουμε εμείς να την συναντήσουμε και να την γευτούμε. Καμία ευτυχία δεν θα βρεθεί σκόρπια στο δρόμο μας αν δεν βγούμε στον δρόμο και δεν παλέψουμε γι' αυτήν. Κανένας άνθρωπος δεν θα μας δεχτεί αν δεν τον δεχτούμε με όλα του τα σέα του και τα μέα του. Και αν διαλέξουμε ανθρώπους με σέα και μέα δεν θα φταίνε αυτοί για το ότι θα είναι "λίγοι". Εμείς θα φταίμε που βάλαμε σε λάθος στήλους τον πήχη.

Κατάλαβες μωρό μου ή να κάνω και κακά;