Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Έλα να πάμε στα καμένα
στον Υμηττό και στην Αυλώνα
Πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου
Πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου
Δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου
Έλα και πάρε με μαζί σου
στην Κυριακάτικη εκδρομή σου
Βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Έλα να πάμε στα καμένα
δεν μας χωράει πια το σπίτι
Έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες, σα Δευτέρες
Έρχονται φλόγες απ' τα δάση
και μια φωτιά να μας δικάσει
μέσα στον πύρινο της χνώτο
από τον έσχατο στον πρώτο
Έλα και πάρε με...
Έλα να βγούμε απ' το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες
Πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ στο χείλος της Αβύσσου
Και άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει
να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τσόντες, πολιτικούς και ρώγες
Ενώ εμείς θα 'χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε τον δρόμο
Για να μας δείχνουνε τον δρόμο
με τα παιδάκια μας στον ώμο
Να να να να...
Καλημέρα... όσο μπορεί να είναι καλές οι μέρες που ζούμε. Έχω γυρίσει από τις διακοπές από την Κυριακή, έχοντας αποκλειστεί στη Μεσσηνία και σε ένα ταξίδι φρίκης μέσα από την καμμένη Μεσσηνία και Αρκαδία. Ως εκ τούτου, νιώθω τη μαυρίλα να έχει κάτσει μέσα μου. Την κουβαλάω μαζί μου από την Κυριακή και είμαι σχεδόν παραλυμένη απ΄όσα βλέπω, ακούω και σκέφτομαι. Δεν είχα τη δύναμη να μπω σε διάφορα από τα site που δραστηριοποιούμαστε γιατί μου φαίνεται γελοίο ο κόσμος να καίγεται, το μέλλον μας να καταστρέφεται και εγώ να ασχολούμαι με τον κάθε τυχάρπαστο και την "τράφικ" και το τι γράφεται από το κάθε καρακατσουλιό που νομίζει ότι κάνει δημοσιογραφία. Συγχωρήστε μου τους βαρείς χαρακτηρισμούς, δεν μέμφομαι κανέναν από σας που είστε εδώ όλο το καλοκαίρι και κρατάτε την παρέα ζωντανή όπως και κανέναν άλλο.
Συνειδητοποίησα τη Δευτέρα ότι τελικά η Αθήνα (φαντάζομαι και τα άλλα αστικά κέντρα) είναι ένα κέντρο αποστασιοποίησης από τα προβλήματα της περιφέρειας. Και δεν το λέω μόνο για τις φωτιές και το ότι πολύς κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει εκεί κάτω! Το λέω και για τις προηγούμενες μέρες, μήνες, χρόνια που μέσα στο άγχος της δουλειάς και της καλοπέρασής μας και της επιβίωσής μας στην μεγαλούπολη δεν ξέραμε, δεν φανταζόμαστε τις δυσκολίες της επιβίωσης στα χωριά. Στα χωριά που έχουν ερημώσει από νέους ανθρώπους και τα κρατάνε κάτι γεροντάκια κουρασμένα και ξεχασμένα από το θεό που δεν έχουν ούτε τη δύναμη, ούτε το κουράγιο να ξαναχτίσουν τα καμμένα, να μαζέψουν τις στάχτες, να ξαναφυτέψουν, να ξαναταίσουν τα ζωντανά τους, να δημιουργήσουν από την αρχή.
Είμαι βαθιά πικραμένη και οργισμένη με όσα συνέβησαν και που θα συνεχίσουν να συμβαίνουν ή θα συμβούν. Είμαι οργισμένη με όλους εκείνους τους καρεκλοκένταυρους που δεν είχαν ίχνος πρόληψης και οργάνωσης για να κάνουν τα πιο απλά για να μην γιγαντιωθεί μια φωτιά, για να μην καούν άνθρωποι, να μην καουν σπίτια, να μην αφανιστούν καλλιέργειες και να μην ερημώσουν χωριά! Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κεντρική εξουσία και κυβέρνηση και αντιπολίτευση και κόμματα, αλλά και στην περιφερειακή, δημάρχους, κοινοτάρχες, αστυνομία, στρατό. Όλα ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ είναι και έλαμψε δια της απουσίας του εκεί που έπρεπε! Άχρηστοι όλοι! Μπορεί να υπήρχαν εξαιρέσεις αλλά μόνο για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα δυστυχώς για άλλη μια φορά.
Ένιωσα απέραντη υπερηφάνεια (ίδιου μεγέθους με την απέραντη θλίψη για τους θανάτους των απλών πολιτών) για τα Μεσσήνια παλλικάρια από το Μελιγαλά που συγκεντρώθηκαν με τα τρακτέρ τους προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν και να εμποδίσουν ένα απίστευτα μεγάλο μέτωπο που αφού έκαψε όλο το όρος της Τσακώνας απειλούσε να κάψει τον Μεσσηνιακό Κάμπο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και τα κατάφεραν σε αντίθεση με το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ που είχε παραλύσει μπροστά στο μέγεθος της φωτιάς! Πάλευαν 2 μερόνυχτα και τελικά την έσπασαν σε μικρά κομμάτια για να πάνε μετά οι χερσαίες δυνάμεις και να την σβήσουν!
Τώρα πια έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι τι έχω κάνει εγώ όλα αυτά τα χρόνια για να μην συμβεί αυτό που συμβαίνει; Χθες στην πορεία της Αθήνας ένιωσα ντροπή όταν είδα στον δρόμο πεταμένο ένα κουτί από χυμό λίγα μέτρα μακριά από το κουτί ανακύκλωσης που έχουν στήσει στο Σύνταγμα. Το πήραμε και πήγαμε και το ρίξαμε εκεί που έπρεπε εξαρχής να έχει "πέσει". Θα μου πεις και τι έσωσες; Τίποτα! Αλλά αν αυτό το κουτί είχε πεταχτεί στο δάσος θα ήταν ένας ακόμα λόγος δυναμώματος της φωτιάς! Και μη μου πείτε όσοι έχετε πάει εκδρομές ότι δεν έχετε δει άπειρα τέτοια; Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, όχι μόνο επειδή ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε και δεν αντιδράμε στην ανικανότητά τους να κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται, να μας προστατεύσουν κι εμάς και την Ελλάδα, αλλά και γιατί δεν αναπτύσσουμε οικολογική συνείδηση από το πιο μικρό που είναι το σπίτι μας στο πιο μεγάλο που είναι το περιβάλλον μας και που χωρίς αυτό δεν έχουμε σπίτι!
Δεν μπορώ να κάνω πολλά για τους πληγέντες αν και θα το ήθελα. Θα ήθελα να μου επέτρεπε το χέρι μου να πάω τα Σαββατοκύριακα να βοηθήσω τους παππούδες και τις γιαγιάδες της Ηλείας και της Αρκαδίας. Άντε να στείλω χρήματα και ρούχα για να τα βγάλουν πέρα τώρα στην αρχή. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να αρχίσω να κάνω κάτι για το περιβάλλον μου. Να σπαταλάω λιγότερο νερό και ενέργεια. Να μην βάλω τελικά aircondition και να πάρω ανεμιστήρες. Να αλλάξω όλους τους λαμπτήρες στο σπίτι. Να πάρω κούτες και να κάνω διαχωρισμό των σκουπιδιών μας. Αν μου το επιτρέψουν τα οικονομικά μας να πάρω κι ένα μηχάνημα μετατροπής των σκουπιδιών σε βιολογικό λίπασμα (φαντάζομαι πως αν μειώσουμε την κατανάλωση κρέατος, αναψυκτικών και άλλων αηδιών θα βρούμε τα χρήματα)! Να μην ξαναπετάξω τσιγάρο στο δρόμο (αν και το καλύτερο θα ήταν να το πάρω σοβαρά και να το κόψω!). Να προτιμώ τα προϊόντα σε οικολογικές συσκευασίες και να πηγαίνω στο Σούπερ Μάρκετ με τσάντες πολλών χρήσεων. Θα υπάρχουν κι άλλα και θα το ψάξω. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να μην ξεχάσω ότι το σπίτι μου καταστρέφεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από εκείνους που χρειάζεται για να αναπτυχθεί. Γιατί και η Πάρνηθα, και η Πεντέλη και ο Υμηττός και η Ηλεία, η Αχαία, τα Ζαγοροχώρια, ο Πάρνωνας, η Ξάνθη είναι το σπίτι μέσα στο οποίο βρίσκεται το σπίτι ΜΟΥ κι ΕΓΩ. Αν δεν το προστατεύσω εγώ κανένα κομματόσκυλο που τρέχει να εκμεταλλευτεί τον πόνο των ανθρώπων δεν θα το κάνει για μένα.
Φιλιά σε όλους! Κι αν θέλετε πραγματικά να κάνετε κάτι, προτείνετε τρόπους να προστατεύσουμε ό,τι απέμεινε!
http://www.stopclimatechange.gr/index.php?option=content&task=view&id=82
Υ.Γ.: Ασσύμετροι είναι όλα αυτά τα γουρούνια που παίζουν στις πλάτες του κοσμάκη που έχασαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σε 1.850.000 στρέμματα καμμένης γης!
